Κοροναϊός…κορονοϊός…covid-19…SARS-CoV-2!!! (*)
Όπως και να ονομάσουμε την αιτία, το αιτιατό θα είναι το ίδιο… Όπως και να περιγράψουμε το πρόβλημα, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο!!! Δυστυχώς είναι μια κρίση!!! Δεν ξέρω αν ξεκίνησε μια νέα κρίση, αν είναι μια κρίση μέσα στην κρίση, αν είναι μια κρίση παράλληλη της ήδη υπάρχουσας, ζητούμενο δεν είναι που ανήκει χωροταξικά.
Είναι μια κρίση που σίγουρα δε θα αφήσει κανέναν ανεπηρέαστο και αν βγούμε από αυτή τίποτα δεν θα είναι το ίδιο.
Για άλλη μια φορά, τουλάχιστον για την χώρα μας, ξαναήρθαν στην επιφάνεια (που ίσως να μην είχαν εκλείψει και ποτέ) όλες οι παθογένειες της Ελληνικής Κοινωνίας, είτε μιλάμε για κοινωνική ευθύνη και ατομική δράση, είτε μιλάμε για πολιτική βούληση και κρατικό σχεδιασμό. Ανίκανοι να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και ανίκανοι να μας υποστηρίξουν οι δημόσιες δομές και ο κρατικός μηχανισμός.
Σε τέτοια περιστατικά λοιπόν ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να κάνουμε έναν σχολαστικό έλεγχο συνείδησης και να αναζητήσουμε, να επαναπροσδιορίσουμε, να υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας και στην κοινωνία τις αρχές, τις αξίες και τα ‘’πιστεύω’’ του καθενός από εμάς, τι κάναμε, αν αγωνιστήκαμε αρκετά και αν αυτά βοήθησαν έστω στο ελάχιστο ή όχι να προοδεύσουμε και να κάνουμε κάτι για ένα καλύτερο αύριο. Αν μπήκαν οι βάσεις ώστε κατά την διάρκεια της κρίσης να επικρατήσει η λογική και η ψυχραιμία και μετά από αυτή, να βγαίνουμε, αν όχι πιο ‘’δυνατοί’’, τουλάχιστον λιγότερο ‘’λαβωμένοι’’.
Αφήνοντας κατά μέρος το ανύπαρκτο κράτος και την έλλειψη πολιτικής πρωτοβουλίας κυβερνήσεων και κομμάτων τουλάχιστον στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας προσπάθησε, ατομικά ή μέσα από συλλογικότητες, με πυξίδα την αλληλεγγύη, τον αλτρουισμό, τον εθελοντισμό και την ανιδιοτέλεια να αναζητήσει και να δημιουργήσει, βάζοντας έστω και ένα μικρό λιθαράκι, τις απαραίτητες προϋποθέσεις και τις στοιχειώδεις αρχές ώστε να μπορέσουμε να πετύχουμε μια υποτυπώδη κινητοποίηση και έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης από αυτόν του “ωχαδερφισμού’’, του “δε βαριέσαι” και την αντίδραση μπροστά στην τηλεόραση και στην κάλπη.
Μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων είδαν το εισόδημά τους να μηδενίζεται λόγω της αύξησης της ανεργίας ή να μειώνεται σημαντικά λόγω των μειώσεων στους μισθούς και στις συντάξεις. Πολλές Ελληνικές επιχειρήσεις, επί το πλείστον μικρομεσαίες, παραδοσιακά ‘’οικογενειακές’’, ελεύθεροι επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες με τη μείωση της αγοραστικής δύναμης του καταναλωτικού κοινού, με τις αυξήσεις στην φορολογία και άλλες αλυσιδωτές αντιδράσεις και τα ‘’αναγκαία κακά’’ στα χρόνια των μνημονίων δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν σ΄ αυτό το τοξικό μνημονιακό περιβάλλον.
Έτσι έχουμε δύο ομάδες θυμάτων της οικονομικής κρίσης. Από τη μία καταναλωτές που δεν μπορούν να αγοράσουν τα προϊόντα, ακόμη και βασικά, αφού η τιμή τους είναι αυξημένη λόγω του αυξημένου κόστους ή των πολλών ενδιάμεσων ‘’σταθμών’’, καταναλωτές που αναζητούν ποιοτικά ελληνικά προϊόντα και όχι εισαγωγής, απευθείας από τους παράγωγους, και από την άλλη επιχειρήσεις που παράγουν ποιοτικά προϊόντα που δεν μπορούν να τα προωθήσουν στην αγορά λόγω του αυξημένου κόστους ή λόγω των εισαγωγών ή λόγω έλλειψης δικτύου μεταφορών.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες τέθηκε ένα λεπτό ζήτημα, ένα στοίχημα. Πως αυτές οι δύο πλευρές μπορούν έρθουν σε επαφή και να δημιουργήσουν ένα σχέδιο, ένα πλάνο ή ένα δίκτυο έτσι ώστε και οι μεν να μπορούν να ‘’ζητήσουν’’ αυτό που το θέλουν και οι δε να μπορούν να ‘’προσφέρουν’’ αυτό που παράγουν, στοχεύοντας τελικά στο ότι όλοι να είναι κερδισμένοι, με αμφίδρομο σεβασμό. Εν γένει ένας ακόμη κερδισμένος από όλη αυτή την ιστορία σίγουρα θα ήταν και η ελληνική οικονομία, αφού θα υπήρχε άμεση στήριξη στον πρωτογενή τομέα, στην παραμελημένη ‘’ελληνική ύπαιθρο’’ και πολλών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της.
Έτσι κάποιοι ρομαντικοί, λειτουργώντας μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο αρχών και χωρίς να παρεκκλίνουν από αυτό, μακριά από χρώματα και κόμματα, χωρίς οικονομικά και προσωπικά οφέλη, με ανιδιοτέλεια και στοιχηματίζοντας ότι η ιδέα μπορεί να είναι εφικτή και εφαρμόσιμη, πίστεψαν και αποφάσισαν να προσπαθήσουν.
Δημιούργημα αυτών των ανησυχιών και μέσα από Πανελλαδικές συναντήσεις, ήταν το ‘’Κίνημα Χωρίς Μεσάζοντες’’ και μέλος αυτού το ‘’Κάστρο Αλληλεγγύης – χωρίς μεσάζοντες Λαμίας’’ με κύρια δραστηριότητα την οργάνωση απευθείας διαθέσεων με προϊόντα από παραγωγούς της περιοχής, όπου αυτό είναι εφικτό, ειδάλλως με παραγωγούς από την Ελληνική επικράτεια. Παραγωγοί διαθέτουν τα προϊόντα τους απευθείας στους καταναλωτές σε χαμηλότερη τιμή από αυτές που επικρατούν στο εμπόριο, και πάντα ποιοτικά. Ομάδες εθελοντών εκτός από την οργάνωση, ελέγχουν τις τιμές των προϊόντων, την ποιότητά τους, τις υποχρεώσεις των παραγωγών έναντι των ελεγκτικών αρχών και τήρηση των κανονισμών, κτλ.
Άλλη παράλληλη δραστηριότητα μέσα από αυτή την διαδικασία είναι η στήριξη άπορων οικογενειών με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης μέσω προσφοράς των καταναλωτών και παραγωγών αλλά και μέρος επί του ποσοστού των πωλήσεων από τους παραγωγούς. Δραστηριότητες όπως η δανειστική βιβλιοθήκη και η συλλογή φαρμάκων, η συλλογή κατά περιόδους και όταν υφίσταται έκτακτη ανάγκη ρουχισμού και διαφόρων ειδών πρώτης ανάγκης (πρόσφυγες, σεισμού κλπ). Χαρακτηριστικά αυτών είναι οι 52 διαθέσεις μέχρι το τέλος του 2019, 20.000 παραγγελίες, 720.000 ευρώ στην ελληνική οικονομία, στήριξη 25-30 άπορων οικογενειών μηνιαίως, δεκάδες βιβλία στην δανειστική βιβλιοθήκη, αύξηση της ρευστότητας των παραγωγών, πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης και ποιοτικά προϊόντα σε χαμηλή τιμή.
Όλα αυτά μέχρι και το 2019…γιατί στις αρχές του 2020 μια νέα έκπληξη μας περίμενε. Όπως έγραψα και στην αρχή του κειμένου μια νέα κρίση ήρθε να αποτελειώσει ότι ενδεχομένως άφησε η πρώτη. Πέρα από τον όποιο αντίκτυπο μπορεί να έχει στις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορά, δεδομένο πλέον θεωρείται ένα σοβαρό πλήγμα και στην οικονομία που ίσως και να είναι ήδη ορατό και αναπόφευκτο. Οι παραγωγοί, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι απλοί πολίτες, αν λάβουμε υπόψη την ανευθυνότητα και την αδυναμία των αρμοδίων να τους προστατεύσουν, είναι τα πρώτα θύματα. Μάλιστα εμφανίστηκαν καινούργια δεδομένα, η αισχροκέρδεια σε φαρμακευτικά προϊόντα και η παντελής έλλειψη νοσοκομειακών δομών, που αυτή την περίοδο είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Θα δοκιμαστούν οι ανθρώπινες συμπεριφορές, ο χαρακτήρας μας, η παιδεία μας, νέα συναισθήματα θα προκύψουν για τους συνανθρώπους μας.
Αυτή ακριβώς τη στιγμή λοιπόν, πιο αναγκαίο από κάθε άλλη φορά, τίθεται το ερώτημα κατά πόσο είμαστε όλοι μας ικανοί και διατεθειμένοι να ξεπεράσουμε τα όποια προβλήματα θα δημιουργηθούν στην οικονομία, στο εισόδημά μας, στις προσωπικές σχέσεις, κάτω από αυτές τις συνθήκες του ‘’κορονοϊού’’ και κατά πόσο είναι αντιμετωπίσιμα.
Ίσως πλέον η κοινωνία από τούδε και στο εξής να μας έχει περισσότερο ανάγκη, αλλά και εμείς αυτήν.
Το μοναδικό προσωπικό μας όφελος από όλη αυτήν την ιστορία ήταν, είναι και θα είναι η ηθική ικανοποίηση, η άυλη ανταμοιβή που λαμβάνουμε με το χαμόγελο όλων αυτών που στηρίζουμε, η συνείδησή μας, που μας επιτρέπει να κοιτάμε στα μάτια τους γύρω μας, η δύναμη που αντλούμε από όλη αυτή την διαδικασία να συνεχίσουμε και να μην μοιάσουμε στο ‘’τέρας’’, η χαρά στο να προσφέρουμε και που έρχεται στο τέλος της μέρας να γεμίζει την καρδία μας. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα λιγότερο από το να συνεχίσουμε.
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ… ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ.
‘’Είσαι βαριά άρρωστος ανθρωπάκο, και δεν είναι δικό σου το λάθος. Όμως την ευθύνη της απαλλαγής από την αρρώστια σου την φέρνεις εσύ.’’ Βιλχελμ Ράϊχ.
(*) Εδώ και δύο εβδομάδες, η συντονιστική ομάδα συνεδριάζει διαδικτυακά. Γίνεται συζήτηση για όλα τα θέματα που σχετίζονται με την κρίση του κορονοϊού και με τη συνέχιση στων δράσεών μας στις νέες συνθήκες.
Σ’ αυτό το πλαίσιο κατατέθηκε το συγκεκριμένο άρθρο που συμπυκνώνει μέρος της συζήτησης και επιχειρεί έναν απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας μας.
Ο απολογισμός αυτός συμπίπτει με τα 7 χρόνια της κίνησης. Ήταν 27 Μαρτίου του 2013 όταν έγινε η πρώτη προπαρασκευαστική ανοιχτή συνέλευση και 8 Απριλίου του ίδιου έτους όταν έγινε η πρώτη «ιδρυτική» της συνέλευση.
Ο διάλογος συνεχίζεται. Μπορείτε να στείλετε τις απόψεις σας στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. .